
Ένα πρόβλημα που απασχολεί για δεκαετίες τους φυσικούς είναι η επικράτηση της ύλης έναντι της αντιύλης.
Για την ύλη ακόμα και να μην γνωρίζουμε τον ακριβή επιστημονικό ορισμό της όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε το τι είναι. Είναι ό,τι μας περιβάλλει, ό,τι μπορούμε να αγγίξουμε, όπως το ποντίκι του υπολογιστή που κρατάτε αυτή τη στιγμή, αλλά και ό,τι δεν μπορούμε να αγγίξουμε -έστω διαισθητικά-, όπως ο αέρας. Τι είναι όμως η αντιύλη;
Μπορεί να ακούγεται κάτι εντελώς εξωτικό και εξωπραγματικό μιας και οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας την χρησιμοποιούν συνεχώς στα βιβλία τους γράφοντας για τεράστιες εκρήξεις μεταξύ γαλαξιών ή ακόμα και για ταξίδια στο χρόνο, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ συνηθισμένο .
Η αντιύλη είναι μια μορφή ύλης, η οποία αποτελείται από τα λεγόμενα αντισωματίδια. Τα αντισωματίδια είναι αντίστοιχα με τα σωματίδια της ύλης, αλλά έχοντας αντίθετες κάποιες από τις ιδιότητές τους, όπως το ηλεκτρικό φορτίο.
Για παράδειγμα το πρωτόνιο έχει θετικό ηλεκτρικό φορτίο, ενώ το αντισωματίδιό του, δηλαδή το αντιπρωτόνιο, έχει αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο. Όταν ένα σωματίδιο έρθει σε επαφή με ένα αντισωματίδιο, εξαϋλώνονται, δηλαδή εξαφανίζονται και στη θέση τους αφήνουν ενέργεια.
Μία πιθανή απάντηση σε αυτόν το γρίφο φαίνεται να έχουν επιστήμονες από το πείραμα Τ2Κ, το οποίο μελετά νετρίνα.

Μετά από μετρήσεις μίας δεκαετίας, παρατήρησαν μια απόκλιση στον αριθμό νετρίνων και αντινετρίνων ηλεκτρονίου που ανιχνεύονται.
Η συμμετρία CP (Charge Parity) είναι αυτή που αφήνει αμετάβλητη τη Φυσική, αν αλλάξουμε τα σωματίδια με αντισωματίδια. Η παραβίασή της σημαίνει ότι ένα σύμπαν με αντισωματίδια θα εξελισσόταν διαφορετικά από το δικό μας. Η ασθενής αλληλεπίδραση επιτρέπει μία μικρή παραβίαση αυτής της συμμετρίας, αλλά δεν είναι αρκετή για να εξηγήσει την ύλη που τελικά υπάρχει στη φύση.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι κατέφθαναν λιγότερα αντινετρίνα ηλεκτρονίου από το αναμενόμενο. Οι υπεύθυνοι του πειράματος περιμένουν να συλλέξουν κι άλλα δεδομένα για να υπάρξει μεγαλύτερη στατιστική βεβαιότητα. Αλλά αν αποδειχθεί ότι όντως τα νετρίνα σπάνε την συμμετρία CP και συμπεριφέρονται διαφορετικά από τα αντίστοιχα αντισωματίδια τους, τότε κατά τις πρώτες στιγμές της δημιουργία του Σύμπαντος η παραβίαση αυτής της συμμετρίας θα υπήρχε σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Αυτό ίσως δικαιολογεί αυτή τη μεγάλη διαφορά που παρατηρούμε μεταξύ της ύλης και της αντιύλης που υπάρχει, οπότε θα έχουμε τη λύση στο πρόβλημα που ταλανίζει για χρόνια την επιστημονική κοινότητα.
Φωτογραφικές πηγές:
Εικόνα κεφαλίδας και εικόνα 1: https://t2k-experiment.org/wp-content/uploads/slideshow3-700×468.jpg
Εικόνα 2: https://www.worldsciencefestival.com/programs/matter-antimatter-answering-cosmic-riddle-existence/
Πληροφορίες συντάκτη:
Χάρης Παινέσης
O Χάρης είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φυσικής του ΕΚΠΑ. Από μικρό παιδί ενδιαφερόταν για τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες και τελικά επέλεξε τον τομέα της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών.
Πάντα του άρεσε να ερμηνεύει τον τρόπο λειτουργίας των πραγμάτων γύρω του και ακόμα περισσότερο να τον εξηγεί στους γύρω του. Επειδή οι φίλοι του δεν συμμερίζονταν αυτόν τον ενθουσιασμό του και δεν τον άφηναν να τους τα εξηγήσει, αποφάσισε να τα γράψει στο Science Behind.gr!